Gen. bryg. prof. dr hab. Elżbieta Zawacka (19.03.1909 - 10.01.2009) całe swoje życie poświęciła ojczyźnie i sprawom społecznym. We wrześniu 1939 r. brała udział w obronie Lwowa, a od 2 listopada 1939 r. była już zaprzysiężonym żołnierzem Służby Zwycięstwu Polski. Jako "Zelma" organizowała struktury śląskiej SZP-ZWZ, organizowała wywiad, dowodziła łącznością w Sztabie Okręgu Śląskiego ZWZ. Od grudnia 1940 r. pod pseudonimem Zo służyła w Wydziale Łączności Zagranicznej KG ZWZ. Jako kurier setki razy przekraczała granice, przewożąc pieniądze dla ZWZ-AK, raporty i sprawozdania kierowane do Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie, przygotowując trasy dla innych kurierów - swoich podwładnych. Stworzyła w Katowicach placówkę przerzutową dla kurierów oraz była odpowiedzialna za funkcjonowanie wszystkich tras zachodnich, którymi poruszali się polscy kurierzy, udający się do Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie.
Zasłynęła z misji do Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie w 1943 r., z której powróciła jako cichociemna do Polski. Brała udział w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku odbudowywała zerwaną łączność Kraju z Rządem Londyńskim. Po II wojnie światowej krótko działała w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość, a następnie powróciła do pracy nauczycielskiej.
We wrześniu 1951 r. została aresztowana przez Służbę Bezpieczeństwa oraz skazana prawomocnym wyrokiem na 10 lat więzienia za szkodliwą działalność na rzecz państwa polskiego. Na wolność wyszła w lutym 1955 r. Po wielomiesięcznych próbach powrotu do zawodu nauczycielskiego podjęła pracę w szkole.
Gen. Elżbieta Zawacka była odznaczona m.in. dwukrotnie Orderem Virtuti Militari (1942, 1943), pięciokrotnie Krzyżem Walecznych. W 1995 r. została uhonorowana Orderem Orła Białego, a w 2002 r. otrzymała tytuł Kustosza Pamięci Narodowej.

Janusz Korczak- lekarz o złotym sercu to wzruszająca historia człowieka, który całe swoje życie poświęcił pracy z dziećmi i wraz z nimi poszedł na śmierć.To opowieść o latach II wojny światowej, warunkach panujących w żydowskich domach sierot i w getcie oraz o jego likwidacji. Poznacie szczegóły z życia niezwykłego pedagoga, zasady, którymi się kierował i toerię wychowania, którą próbował wprowadzić w życie.
Dla Janusza Korczaka najważniejsze było dobro małego człowieka. Całe swoje życie, pracę oraz twórczość naukową i literacką poświęcił dzieciom. Walczył o godność tych, którzy sami byli zbyt mali i słabi, aby dopominać się swoich praw.
Przepiękne ilustracje, interesujące i napisane przystęnym językiem teksty oraz wiele ciekawych cytatów spowodują, że nie będziesz mógł oderwać się od lektury tej książki.

Joanna Olczak-Ronikier kreśli historię życia Janusza Korczaka, wplatając ją w żywą i poruszającą narrację o losach i wyborach polskich Żydów. Autorka szkicuje barwny portret bohatera: chłopca szukającego swojej drogi, młodego lekarza kontynuującego społecznikowską działalność ojca, pedagoga głoszącego śmiałe, nowatorskie teorie, wieloletniego kierownika słynnego Domu Sierot - internatu dla dzieci żydowskich i współpracownika Naszego Domu - internatu dla dzieci polskich, a równocześnie znakomitego pisarza.

"W moich licznych, niemal codziennych kontaktach z ludźmi, którzy interesują się Korczakiem i chcieliby o nim jak najwięcej wiedzieć, przekonuję się na każdym kroku, prawie w każdej roz-mowie, dyskusji, wymianie poglądów, że potoczna wiedza o Korczaku jest raczej nikła, fragmentaryczna i powierzchowna.Tę krytyczną uwagę kieruję również pod moim własnym adresem. Choć już kilkadziesiąt lat zajmuję się problematyką korczakowską, wciąż jeszcze staję wobec zagadnień, na które nie umiem znaleźć zadowalającej odpowiedzi. Stąd tytuł książki: Korczak znany i nieznany, taki jest bowiem główny leitmotiv moich rozważań.Ponadto chciałbym wyjaśnić, że chodzi mi nie tylko o Korczaka, jego życie, działalność i twórczość, lecz również i o to, co dzieje się od lat wokół Korczaka. A dzieją się rzeczy różne, dziwne, przedziwne, niekiedy wzajemnie wykluczające się.Jedni na przykład twierdzą, że o Korczaku zapomniano, że to już historia, może piękna, ale coraz odleglejsza, powracająca od czasu do czasu, przy okazji kolejnych rocznic, ale tylko historia.Inni utrzymują, że jest wręcz odwrotnie: że za dużo Korczaka, że wszędzie Korczak, że wciąż jest przywoływany, potrzebnie i niepotrzebnie, z sensem i bez sensu.O co w tym wszystkim chodzi i jak jest naprawdę?Spróbujmy odsłonić kulisy wielu inicjatyw, działań i argumentów. Sięgnijmy do mniej czy bardziej znanych źródeł, odsuńmy fasadowe ujęcia..."(fragment wstępu)